Το παιδάκι που δεν έβλεπε
Μια φορά και έναν καιρό ήτανε ένα παιδάκι σε ένα χωριό που λεγότανε
Ηλιούπολη. Το παιδάκι αυτό είχε πάρα πολλούς φίλους που το αγαπούσαν
πολύ και κάθε μέρα στο σπίτι του γινότανε πανζουρλισμός από φίλους που
έρχονταν να παίξουν με τα πολλά παιχνίδια του. Όσο όμως περνούσε ο
καιρός οι γονείς του διαπίστωναν πως το παιδάκι τους, όλο και πιο πολύ
μελαγχολούσε και αισθανόταν μόνο του. Μια μέρα το ρώτησαν οι γονείς του:
«Τι έχεις γλυκέ μου;» και εκείνο αποκρίθηκε «νιώθω πολύ μοναχός γιατί
δεν έχω φίλους και δεν έχω και πολλά παιχνίδια». Οι γονείς του
τρελάθηκαν με αυτό που ήκουσαν, δεν πίστευαν ότι το παιδί τους, με
τόσους φίλους μπορεί να ένιωθε μοναξιά. Παρακάλεσαν λοιπόν τον Χριστούλη
να τους βοηθήσει. Ένα αγγελάκι λοιπόν που βρισκόταν κοντά στο παιδάκι
τους, αμέσως διαπίστωσε πως τα ματάκια του παιδιού δεν μπορούσαν να δουν
τους φίλους και τα παιχνίδια που το περιτριγύριζαν. Έτσι το αγγελάκι
μεμιάς φίλησε τα ματάκια του παιδιού ώστε το παιδάκι, να μπορεί ξανά να
βλέπει καθαρά αυτό που συνέβαινε γύρω του. Έτσι το παιδάκι άρχισε να
βλέπει όλα όσα γύρω του συνέβαιναν και να νιώθει καλύτερα τους φίλους
και τα παιχνίδια που το περιτριγύριζαν.Δεν χρειάζεται να έχουμε πολλά αρκεί να βρίσκουμε στα λίγα το ωραίο με την φαντασία και την καρδιά μας. Η ψυχή είναι σαν τα μάτια μας όσα και να βλέπουμε ποτέ δεν φθάνουν αν δεν ξέρουμε από τα λίγα να αντλούμε ευχαρίστηση και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη με όσα έχουμε. Έτσι πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας αυτές τις αρετές (ευγνωμοσύνη και εγκράτεια) για να χαίρονται τους φίλους τους και όσα παιχνίδια έχουν. Ούτε οι πολλοί οι φίλοι ούτε τα πολλά παιχνίδια δεν θα τους φέρουν ευτυχία. Για να βλέπει το παιδί την αγάπη και την ευχαρίστηση δεν χρειάζονται πολλά παιχνίδια, ούτε πολλοί φίλοι, μην ξεχνάμε: ουκ εν τω πολλώ το ευ.
Πηγή: Blog for Kids by ptheodorou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου